Սինոփսիս
Երկնային մարմինները դանդաղ մարդկային կերպարանք են ստանում, սկզբնական անվստահ շարժումներն ավելի վստահ են դառնում՝ սկսելով տարօրինակ, անհայտ լանդշաֆտի ուսումնասիրման յուրօրինակ հետախուզական առաքելություն։ Նրանց ապշահար աչքերը երևան են հանում լեռների մեջտեղում կորած մի հսկա աստղադիտարան՝ մի բարձիթողի, ամայի տարածք։ «Հանդիպումը», որը պիտի կայանար, այժմ անհնար է թվում, դրան նախորդող դեպքներն էլ՝ անըմբռնելի։ Նրանց հայտնաբերած շենքերը, հարմարանքներն ու սարքերը՝ մարդկանց եռանդուն գործունեության հետքերը և երկրային սահմանները գերազանցելու ջանքերի վկայությունները, հուշում չեն պարունակում և շարունակում են անհասկանալի մնալ այս արարածների համար՝ հանգեցնելով այն զինաթափող և հանելուկային ենթադրությանը, որ աշխարհը կարող էր ստեղծված լինել իր պատկերով։ Որմնանկարները կամ հսկայական հեռադիտակի վերակառուցման համար գործածվող հայելիներն ավելի են շփոթեցնում նրանց։ Չշեղվելով իրենց առաքելությունից՝ արարածները, այնուամենայնիվ, վերջին փորձն են անում՝ իրենց մարմնին հաղորդելով այն դիրքերը, որոնք պատկերված են «Վոյաջեր»-ի «Ոսկե սկավառակի» լուսանկարներում, բայց, միևնույն է, պատասխաններ չեն ստանում։ Սակայն կյանքը չի անհետացել, ուղղակի անտեսանելի է նրանց։ Մի՞թե այս անհաջողությունը, որը նաև կյանքի այլ ձևերը նկատելու կուրության նշան է, չի բացահայտում այն բացթողումները, որոնք կային սկզբնական հաղորդագրության մեջ։ Արդյոք սա մարդակենտրոնության նշան չէ՞, տեսլական, որը բացահայտում է անհամաչափ նկրտումների տեր ինքնասիրահարված մարդկության պատկերը։
Ստեղծագործական կազմը
Պրոդյուսեր` Էվա Ալբառան
Ռեժիսոր՝ Գարուշ Մելքոնյան
Սցենարի հեղինակ՝ Գարուշ Մելքոնյան
Օպերատոր՝ Վիկտոր Զեբո
Երաժշտությունը՝ Հայկ Կարոյի
Հնչյունային ձևավորողներ՝ Կլեման Գալիս, Պոլ Ժուսլեն
Մոնտաժող՝ Սիմոն Գարսիա-Մինյաուր
Դերերում. Տոմա Այդինյան, Գաել Մընար, Յանա Գրիգորյան
Արտադրությունը՝ Eva Albarran & Co